Olympos

We zitten middenin herfst periode maar in het zuiden, Antalya, is het nog steeds lekker nazomeren. Daarom trekken we met de erasmussers op uit om nog snel 4 dagen van het goede weer (en leven) te genieten. Maandag nacht stappen met 45 enthousiaste studenten van alle hoeken van Europa de bus op. Een rit die de hele nacht zal duren. Olympos ligt namelijk niet bij de deur, 8 uur van Eskisehir verwijdert!

Tijd voor het eerste vakantie gevoel: ontbijt bij zonsopgang!
Daarna rijden we nog een klein uurtje door bergachtig gebied naar beneden tot we bijna aan de kustlijn komen. We verblijven blijkbaar in een soort boomhutten-cowboy kamp. Iedereen krijgt zijn hutje toegewezen. Ik slaap met Moises op een kamer, als dat maar goed afloopt!

Wanneer de zon in het zenit staat trekken we - eindelijk - naar de zee. Niemand kan wachten om een frisse duik te nemen, op het strand nog snel een kleurtje te krijgen of gewoon rustig te genieten van zon, zee, strand.



Prachtig gewoon! De zee is nog aangenaam warm, de zon brandt op je huid en je kan fris bier kopen op het strand, living like a pacha in Turkey :)

Olympos herbergt een hele historie. Tientallen keren verovert door alle grote rijken die deze streken gekend heeft waarond de Grieken, Romeinen, Byzantijnen en de Venetiërs. Uiteindelijk werd de stad verlaten nadat de Ottomanen over de huidige Turkse contreien heersten in de 13de eeuw na Christus. Samen met Moises en Lucas zijn we de overgebleven ruïnes gaan bezoeken. Uiteindelijk bracht onze zoektocht ons hoger en dieper in de natuur rondom de kust. We zagen een oude badplaats, bijna volledig opgeslokt door bomen, struiken en klimop. Ongelooflijk knap! Maar het beste moest nog komen. Na een tijdje zaten we boven de bomen en konden we tot bijna voorbij de horizon kijken...

EU Youth Conference

Tijdens het Welcome Diner twee weken geleden werd er mij een voorstel gedaan door iemand van het ESN: of ik wou deelnemen aan het EU Youth Conference. ESN had mij, samen met 3 andere Erasmussers, geselecteerd om onze CV en motivatie door te sturen naar de Kamer van Koophandel van Eskisehir. Uiteraard ontving ik deze kans met open armen! Kleine keerzijde van de medaille: mijn CV en motivatie werden morgenvroeg verwacht op het kantoor van de Kamer. Turken en deadlines, geen geslaagd huwelijk. Na het diner was er een groot feest gepland in de grootste club van Eskisehir dus 's morgens vroeg opstaan was niet echt een optie. Het dessert overslaan (toch geen grote fan van al die zoetigheid hier) en snel overhuis gaan was dat wél.

En zo kwam het dat ik twee weken later samen met Moises (mijn Spaanse comrade), Andrea (Italiaanse cassanova) en Justyna (gewoon Justyna) om de bus zat richting Antalya. De planning zag er als volgt uit:

Maandag: Transport naar Antalya, inchecken hotel, diner


Dinsdag: gastspreker (Turkse vertegenwoordiger voor de EU), koffie, vragenrondje, lunch, workshop,          presentatie, uitrusten (lees zwemmen & sauna in het hotel!), afsluitend diner met alle deelnemers


Woensdag: bezoek aan archeologisch museum van Antalya, sightseeing, trip huiswaarts

We verbleven in een 5-sterren hotel pal aan de kust. Het uitzicht vanuit mijn kamer was dan ook navenhand ... Dankzij de Europese Unie verbleven we als prinses aan de Costa Brava van Turkije!

Persoonlijk had ik meer verwacht van de conferentie. Blijkbaar had alleen mijn stad/universiteit Erasmussers opgenomen in hun delegatie. Dus de gastspreker deed zijn ding in het Turks en wij kregen een simultane vertaling in het Engels van een professionele tolk. Maar omdat de gastspreker over een microfoon beschikte en de tolk moest fluisteren was het niet echt aangenaam om 2u lang geconcentreerd te luisteren.

Al bij al had ik toch het merendeel van zijn speech verstaan, in ieder geval voldoende om een paar gerichte vragen te stellen na de koffie. De conferentie behandelde het al dan niet toetreden van Turkije tot de Europese Unie. Tijdens deze vragenronde werd al snel duidelijk dat het merendeel van mijn Turkse medestudenten niet echt van zins was veel vragen te stellen. Ik had twee vragen in petto: "Is Turkije wel klaar voor een volwaardige toetreding? Er zijn zoals u weet een paar basisvoorwaarden en een daarvan is bijvoorbeeld Mensenrechten. Ik heb gelezen dat dit nog steeds een hekel punt is in Turkije" en "Waarom niet verder werken op hetzelfde elan? Uiteindelijk zit het grootste voordeel voor Turkije en de Europese Unie toch in het economische aspect en de bestaande handelsovereenkomsten kunnen nog worden uitgebreid..."
De eerste vraag viel uiteraard niet in goede aarde. Turkije wordt niet graag beschuldigd van schending van de mensenrechten. De repliek luidde: "Ik heb jarenlang in Frankrijk gewoond en andere lidstaten van de Europese Unie bezocht en ik kan u vertellen dat ook huidige lidstaten nog steeds niet helemaal conform zijn met de mensenrechten. De EU gebruikt dit graag om kandidaten aan het lijntje te houden". Mijn tweede vraag werd beantwoord als volgt: "Of Turkije wordt volwaardig lid of het wordt geen lid! Een aparte regeling voor Turkije zag hij niet zitten omdat Turkije dan niet van alle voordelen kan genieten die andere lidstaten wel kunnen, terwijl de Europese Unie wél ongeveer alles heeft wat Turkije echt te bieden heeft momenteel".

Ik vat natuurlijk het hele gesprek kort samen. We verstonden elkaar en hij was blij dat ik deze vragen stelde. Het kwam er eigenlijk op neer dat deze Youth Conference als doel had te laten zien aan Turkse studenten dat  toetreding tot de EU een goed idee is. Het hotel, het eten, de conferentie: allemaal één grote advertentie voor de toetreding tot de EU... Tijdens de workshop werden we in groepjes ingedeeld. Een mengeling van Turkse studenten uit verschillende delen van het land en telkens een Erasmusser. Ieder groepje kreeg een vraag/stelling. Die werd dan uitgewerkt en later werden de 'resultaten' gepresenteerd aan de andere deelnemers. De stellingen gingen voornamelijk over de verschillende kijk naar verschillende onderwerpen zoals bijvoorbeeld de economie van Europa vs. die van Turkije, samenleving, cultuur, ...

de Erasmus delegatie met de grote meneer van de Europese Unie

Het interessantste deel aan heel de Youth Conference was eigenlijk het woordje Youth. Tijdens de workshop hadden we nog wat tijd over en had ik een aangenaam gesprek met de Turkse studenten over hoe zij kijken naar de toekomst, wat zij denken over Europa, over religie, over uitgaan, ... Ik raakte aan de praat met een gelovig meisje met hoofddoek. In Eskisehir lopen er niet veel meisjes rond met een hoofddoek en het zijn zeker niet de meisjes die met Erasmussers in contact komen... Ze was heel open en respectvol tegenover mijn kijk op de wereld en hoe ik in het leven sta. Totaal anders als zij maar als je doorheen de verschillen kijkt zijn we uiteraard allemaal gewoon jonge mensen. Ik kon het niet laten en ging de discussie aan over religie maar we vonden het allebei boeiend en leuk om elkaar te proberen te overtuigen van onze mening. We spraken ook over de toenemende Islamofobie in de Westerse wereld en aan wat dit allemaal kon liggen...

's Avonds aan het diner zaten we aan dezelfde tafel en iedereen genoot van de sfeer, eten, muziek, ... We waren blijkbaar terecht gekomen in een etablissement waar je kan genieten van een traditioneel Turks diner. Met live muziek, dansen tussen de verschillende gangen, ambiance, ...

Culinair topadresje

Eens een berichtje over eten en drinken...

Mijn verbazing was groot toen ik voor de eerste keer de keuken betrad in mijn appartement. Als ik ga kamperen beschik ik over een betere "keuken", om het cru te stellen. Het was me al opgevallen dat Gokce eigenlijk nooit thuis eet. De eerste dagen ging ik altijd uit eten met Katrien of andere Erasmussers omdat het altijd drukke dagen waren. Maar nu wou ik toch eens een zelfbereide maaltijd voor mezelf voorschotelen.

Elke maandag is het markt in een zijstraat van mijn straat. In Turkije zeggen ze "Bazaar". Sommige woorden zijn herkenbaar :) Het is echt zo'n typische markt zoals je die ziet in een of ander culinair programma met Gène Bervoets. Je mag alles proeven, iedereen schreeuwt door elkaar en afdingen is geen probleem.

Mensen zijn ook heel vriendelijk en behulpzaam. Betalen voor één appel, no way! Die krijg je zo mee, voor niets. Als de markt ten einde loopt wordt er ook met vanalles en nog wat naar je hoofd gegooid voor een zeer laag prijsje.

Op de markt kan je bijna alle groenten, specerijen, granen, ... vinden die je kan bedenken. En voor pakweg 10lira (4 euro) kom je thuis met 4 zakken vol lekkers. In de supermarkten hier vind je ook veel verse groenten maar dat is toch anders.

Ik was dus van plan om een spaghetti te maken, iets wat ik hier nog niet gegeten had. Na 2u sukkelen in mijn keukentje had ik een maaltijd gecreëerd die iets weg had van spaghetti. Kan iedereen overkomen maar voor dezelfde prijs als mijn ingrediënten hadden gekost kan ik beter en gevarieerd (ik eet niet alleen kebab papa) eten uit huis! Gedaan met koken dus. Soms proberen we het toch nog eens. Een Spaanse tortilla, een croque madame, ... allemaal zeer eenvoudige een-pan-gerechten.

Via via ken ik nu wel de beste plekjes om te eten in Eskisehir. Elke dag heeft wel zijn promotie. Uiteindelijk is Eskisehir net zoals andere grote stad een walhalla van eten uit alle hoeken van de wereld, keuze genoeg dus!
Misschien stel ik sommige mensen nu teleur maar de bekende "dürum" van bij ons is hier niet te vinden. Als je bijvoorbeeld vraagt naar looksaus kijkt de chef je eens raar aan en knikt nee. De dürum die je hier krijgt is een droge, opgerolde pannenkoek met vlees, tomaten, sla en vooral zonder saus! Maar de Turkse keuken heeft veel meer en betere gerechten te bieden dan dürum! Lokma bijvoorbeeld is een echte aanrader ;)

Hoewel Turkije een islamitisch land is, kan je hier bijna overal alcohol verkrijgen zonder problemen. De meeste Turkse studenten drinken ook gewoon alcohol. De prijs ligt hier wel ontzettend hoog tegenover andere producten. Gelukkig krijgen Erasmusstudenten overal korting anders zou ik mezelf blauw betalen. Het bier is hier uiteraard "niet te zuipen", net zoals de wijn van een minder kaliber is dan ik gewend ben in België maar de wodka en vooral Raki (ook wel leeuwenmelk genoemd) maakt veel goed. Ik drink sowieso al niet veel dus zoveel maakt dat allemaal niet uit voor mij!

I'm an Erasmusstudent

Het woordje "Eramus" opent veel deuren in Turkije. Overal word je binnengelaten, je betaalt nergens inkom, zorgt voor korting, ... Na een paar avonden met ESN heb ik ondertussen kennis gemaakt met ongeveer iedereen die hier iets of wat met Eramus te maken heeft. Het zinnetje "Hey I'm Sander from Belgium, where are you from" komt ongeveer mijn strot uit maar ik heb er wel een pak nieuwe vrienden bij gekregen!

Polen en Spanje zijn zeer populair bij de Turken en omgekeerd. Je kan hier studenten vinden van uit bijna elk Europees land maar overal waar je komt spreekt er wel iemand Spaans of Pools. Erasmus is niet alleen goed voor je Engels (je mag je wel niet laten meeslepen in het oostblok-Engels dat hier zeer populair is..) maar ik kan ook mijn Frans en Duits regelmatig gebruiken. Het is leuk om zoveel talen te beheersen. Studenten uit andere landen zijn echt jaloers. Ik schaaf zelfs mijn minimale basis Spaans hier bij elke dag! Misschien zal ik uiteindelijk beter Spaans spreken dan Turks op het einde van mijn Eramusperiode.


Mijn flatgenoot is trouwens echt een toffe kerel. Als ik iets nodig heb of een probleem heb staat hij altijd klaar om mij te helpen, hij heeft mijn bed al 2 keer opgedekt en neemt mij overal mee naartoe. Volgende week is er een groot nationaal ESN feest in Istanbul en wij gaan er een weekendje van maken met 3 andere Erasmussers!


Het enige nadeel van Erasmus is de papiermolen die er aan vast hangt. Het heeft me véél tijd gekost voor ik eindelijk ingeschreven was op school, een Learning Agreement had, een Permanent Resident Permit kreeg van het politiekantoor, een visum, een telefoonnummer, een niet-geblokkeerde iPhone, ... Over dat laatste: om goedkopere aankoop van gsm's in het buitenland tegen te gaan heeft Turkije een aantal jaar geleden beslist om alle niet herkende gsm's te blokkeren. Mijn gsm werd dus geblokkeerd na 2 weken Turkije en het heeft me 4 bezoekjes aan verschillende kantoren gekost om dit ongedaan te krijgen. God ik hou van bureaucratie :)

Zonsondergang Spoorweg Eskisehir

Mijn eerste schooldag...

Maandagmorgen, 8u 's morgens. Als brave student die ik ben sleep ik mijn slaaphoofd naar de badkamer. Een half uur later ben ik samen met Katrien op weg naar onze eerste schooldag. Een frisse wandeling van 30min. Niet zo erg want ik geniet in Eskisehir nog van een aangenaam nazomers klimaat.

Het is even zoeken naar het juiste klaslokaal maar ik slaag er in om mooi op tijd, fris en monter in de les te zitten. De klas loopt stilaan vol. Turken komen niet graag op tijd blijkbaar :). Na 20min wachten komt er eindelijk iemand voor de klas te staan. Geen les vandaag, volgende week nieuwe afspraak maar dan wel om 9u30 want 9u is toch zo vroeg! Begint goed hier! Ik besluit om terug naar huis te gaan want mijn volgende les is pas om 14u.

In de namiddag probeer ik opnieuw om eindelijk mijn eerste les op de Anadolu Universiteit mee te maken. Tevergeefs zo blijkt: het scenario van deze ochtend herhaalt zich. Opnieuw wachten, weer dezelfde mevrouw, met dezelfde boodschap: geen les vandaag! Ik heb dan misschien geen les gehad vandaag maar toch wel 2u wandelen in de benen. Laten we het houden op een gezonde "sportdag".

's Avonds afspraak in Café Del Mundo. Het is paspoort avond. Dit houdt in dat je een gratis pint krijgt bij tonen van je paspoort. Een populaire avond voor Erasmussers dus!

Hammam

Na een vermoeiend weekend tijd voor mijn eerste bezoek aan een Hammam. Gokce zegt dat een bezoek aan een Turks bad je helemaal opkikkert. Samen met Moises, een Spaanse vriend, stappen we binnen in een van de Hamam's die Eskisehir rijk is.

Deze Hamam maakt gebruik van natuurlijk bronwater. Je komt binnen, krijgt een grote lap stof die lijkt op een afwashanddoek en kleedt je om in een verwarmde kleedkamer. In deze kleedkamer liggen mannen op kussens uit te puffen van hun verblijf in het Turks bad.

We dalen verder in het complex tot we in een marmeren ruimte komen waar je jezelf kan wassen, of laten wassen. Naast de wasruimte bevindt een mooi, groot, stomend bad waar je kan uitrusten voor of na je wasbeurt.

Ik vraag Gokce om een full option beleving te regelen voor mij. Na een tijdje wachten is het mijn beurt. Eerst wordt mijn huid gescrubd, daarna ingezeept en ten slotte kreeg ik nog een uitgebreide massage met speciale olie.

Terug boven kreeg ik drie handdoeken: een voor rond mijn lende, een voor mijn bovenlichaam en een voor rond mijn hoofd. Met een fris citroenwatertje zat ik net zoals de andere mannen uit te rusten van een zalige beleving. Ik voelde me herboren! In een Hamam word je echt onthaalt als een koning. Je moet je gewoon laten meevoeren, alles wordt voor jou geregeld. Zeker de moeite waard!

7 dagen Turkse Cultuur

Ik ben nu exact een week in Eskisehir. 7 dagen dag en nacht ondergedompeld in de Turkse cultuur. Het ene avontuur na het andere!

Ondertussen ken ik mijn weg al een beetje in de stad. Het is niet zo moeilijk aangezien ik midden in het studentencentrum woon en dichtbij het echte stadscentrum. Mijn universiteit ligt op 5min wandelen van mijn appartement en de Porsuk rivier (het hart van de stad) op 10min...

De voorbije week was nog lesvrij voor Erasmusstudenten, leve Erasmus! Ik kwam al snel in contact het plaatstelijke ESN (Erasmus Student Network). Enerzijds omdat mijn buddy de 'president' is van ESN Eskisehir, anderzijds omdat die mannen hier zowat elke dag evenementen organiseren om elkaar beter te leren kennen. Dinsdag en woensdag waren het de officiële introductiedagen. We bezochten de hele campus (gigantisch groot!!), de stad en eindigden met een chique diner én bijpassende Welcome Party.

Dinsdag bezochten we dus onze campus. Voor mensen uit Brasschaat: de hele campus is ongeveer zo groot als het park van Brasschaat, om maar een idee te geven. Mijn departement is gelegen aan het andere eind van  de campus, ik doe er ongeveer 20min over om vanaf de ingang tot aan mijn faculteit te geraken! Ik voel me hier echt zoals in een American Pie film. Ze hebben hier campus police, golfkarretjes, véél studenten, overal eetgelegenheden, eigen cinema, tennis- en voetbalvelden, zwembad, ...

Rechtsboven is een luchtfoto van een deel van de campus. Het blauwe gebouw is het zwembad. Ik ben nog vergeten te vermelden dat ze hier ook een eigen conservatorium hebben en een tweede campus, Özmangazi. Daar zit voornamelijk de sportafdeling (met eigen stadion en gigantisch indoor sportcomplex) en de luchtvaarttechnologieafdeling (met een eigen luchthaven dus). Links is een foto van mijn faculteit: Communicatie. Hier zitten alle studenten van PR, reclame, cinema & fotografie en journalistiek. Voor de mensen van Plantijn: mijn faculteit is groter dan de hele Meistraat campus...

School en Turkije in het algemeen is voor mij een totaal andere wereld. Alles is hier groot en veel! De luchthaven van Eskisehir is een groot pluspunt voor mensen uit België want vanuit Brussel vliegen er om de twee dagen rechtstreekse vluchten, maar ook een nadeel! Ik schrok me kapot de eerste morgen. Er bevindt zich een militaire luchtmachtbasis in Eskisehir... Wat met zich meebrengt dat er elke dag zo'n 5tal keer x aantal F16's en ander tuig laag over de stad vliegt. Soms vliegen ze zo laag dat alles trilt en van door de geluidsmuur knallen zijn ze ook niet vies... De eerste dagen werd ik elke morgen gemiddeld 3 keer wakker voor mijn wekker. 1. Het zonlicht 2. De imam die oproept om te komen bidden (onmenselijk vroeg) 3. De Turkse luchtmacht die aan hun dagelijkse oefeningen begint. Hopelijk beter dit tegen het einde van mijn verblijf hier!

Woensdag bezochten we de stad met ESN. We starten de dag met een gezellig ontbijtje. Ontbijten hier is echt een nieuwe belevenis. Een klassiek Turks ontbijt bestaat uit: cay (zwarte thee, in het begin niet mijn ding maar nu kan ik niet meer zonder), brood, boter met honing, verschillende kazen, komkommer en tomaat, een eitje, een stukje vlees en frietjes... Katrien en ik keken nogal verbaasd naar ons bord de eerste keer dat we een ontbijt bestelde, frietjes 's morgens? Het is eens iets anders dan een gezond multi-granen brood.

Na het ontbijt bezochten we wat oude monumenten uit Eski, een moskee en het Atatürk museum.



's Avonds was het tijd voor party! Voor nachtelijke fotoverslagen verwijs ik jullie graag door naar mijn facebook profiel ;)